Regels

Een veel voorkomend aspect binnen BDSM relaties zijn het ontstaan van regels voor de bottom in de relatie. Sommige mensen steken daar veel tijd in, anderen niet zoveel. Dit is wat ik over het algemeen doe betreffende regels in mijn D/s relaties.

Ik maak ten eerste onderscheid tussen regels en afspraken. Regels worden ten alle tijden afgestrafd als ze verbroken worden, tenwijl afspraken voor mij streefdoelen zijn en als deze af en toe niet nagekomen wordt zal ik daar niet voor gaan straffen. Er zitten een paar reden achter dat ik deze twee-scheiding maak. Ten eerste vind ik de fairness van een regel belangrijk. Wanneer iets niet duidelijk afgebakend kan zijn of er teveel grijs gebied in zit, wil ik er geen regel van maken, maar wel een afspraak. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat een afspraak ontstaat voor iets dat wel slaat op een gebied waar we nog niet bekend mee zijn. Omdat de precieze grenzen van wat wel okey is en wat niet onduidelijk of frequent verschuivend kunnen zijn, vind ik het niet redelijk om daar dan ten alle tijden voor te straffen. Denk bijvoorbeeld als je een balans probeert te slaan tussen dat sublief gespectvol moet zijn tegen diens Dom, maar daarbij de onderlinge humor en grapjes niet onder zouden moeten lijden. Ik zou bijvoorbeeld ook nooit een regel maken dat sublief mij ten alle tijden moet gehoorzamen wanneer ze het subje is. Er zijn grijze gebieden waarbij ik eigenlijk niet verwacht dat sublief zich aan mij zou hoeven over te geven of waarbij ik verwacht dat ze braaf gehoorzaamd. Dus het hele concept van daar dan een regel van te maken, vind ik dan unfair omdat het niet correct de lading zou afdekken.

Een andere reden is dat iets als een afspraak geclassificeerd kan worden omdat de verwoording zelf slechts vaag kan worden. Je kan niet altijd een concrete regel maken die je zo aan een PC zou kunnen geven en deze ten alle tijden met 100% correctheid kan toepassen. De regel van “ten alle tijden moeten gehoorzamen als je sub bent” is daar weer een mooi voorbeeld van. Het stukje “als je sub bent” kan je niet ten alle tijden helemaal zeker weten, tenzij je dit checked bij je sublief. Maar ook die zal af en toe momenten hebben dat je tussen subbig en normaal in zweeft. Wat dan? Gaat de regel wel of niet in?

Ikzelf heb eigenlijk 1 basis-regel en 1 basis-afspraken die voor elk subje van mij zal opgaan:

1. Aangeven als er iets mis is
2. Mij met 2 woorden aanspreken (en sublief heeft daar zelf de vrijheid in waarmee hij/zij me wilt aanspreken) wanneer je sub bent

De eerste regel gaat ook op voor subbies waar ik enkel bij gelegenheid mee speel. Het is voor mij de basis waarop al mijn spel gebouwd is. Ik ervaar het dan ook als het ultieme safety-net voor ons twee. Ik speel niet als deze regel niet nageleefd wordt, the end. Het kan me niet schelen of je rel- of braaf-sub bent, man of vrouw of van welke geloof. Dit is mijn grens als Dom uitgekristalliserd in een regel voor de sub.

De tweede is een afspraak “voor mij”, gezien ik het mooi vind om met 2 woorden aangesproken te worden. Ik vind het gewoon een mooi symbool, het klinkt gewoon gaaf en heeft ook nog een mooie bijkomstigheid dat ik op deze manier een goede, redelijk betrouwbare indicator heb van wanneer sublief ook werkelijk waar subbig is. Scheelt weer aan onbedoelde botsingen tussen onderlinge verwachtingen.

Ik liet even met nadruk “voor mij” vallen. Ik ben iemand die regels natuurlijk laat ontstaan en deze niet aanmaak voor de simpele redenen om regels te bedenken voor het subbetje. Ik vind het belangrijk dat een regel nut en relevantie heeft. En die relevantie kan puur voor mij als Dom zijn, of puur alleen voor de sub, of voor ons beide. Een regel als “niet nagel bijten” zal doorgaans een regel “voor de sub zijn”, omdat het niet presé tegen de borst stoot maar wel een mooi kader kan zijn waarin sublief zich aan mij kan overgeven. Een regel als “dankbaarheid tonen” kan een mooie regel “voor de sub” zijn als deze graag dankbaarheid zou willen tonen maar dit eigenlijk niet echt uit zichzelf durft te doen. Dan vormt zo’n regel als dit een mooie motivator om het toch te doen.

Regels en afspraken gebruik ik vaak om kaders aan te maken waarin sublief weet dat ze braaf en lief is. Ik schep doorgaans regels bewust met deze gedachte in mijn achterhoofd. Als ik merk dat sublief het fijn vind om een stukje uit diens comfort-zone te moeten maken om overgave te ervaren, vind ik doorgaans wel bepaalde aspecten die daarvoor gebruikt kunnen worden. Een limiet leggen op roken kan daar een voorbeeld op zijn, of het moeten dragen van een kleurig kleding-stuk als die persoon eigenlijk altijd zwart draagt. Dingetjes die iemand dagelijkse sleur of routine doorbreekt en een actieve keuze moet maken om binnen het kader van “brave sub” te geraken. Dus is dan ook doorgaans de hoofdreden voor mij hoe er nieuwe regels ontstaan of bestaande regels aangescherpt worden, en daar kan soms vormen van training ook een rol in spelen.

Ik ben daarom ook niet zo happig op mensen die vragen om regeltjes voor diens sub. Dat is een gedachte gang die gewoon niet bij de mijne past. Voor mij hebben regels en afspraken een doel en een nut. Een nut dat verder gaat dan “omdat het kan”. Sublief mag maar 3x naar het toilet op een dag… dat is bijvoorbeeld iets wat nooit in mijn repertoire gaat komen denk ik. Regels zijn voorbeeld persoonlijk en ontstaan eigenlijk ‘gewoon’. En dat geeft regels relevantie. Want zonder relevantie, waarom zou ik er dan tijd in stoppen om die regels te controleren en te onderhouden?

-Lumen1987