Wat voor mij nu zo plezierig is aan overgave

Veel berichten van mij zijn geschreven vanuit mijn perspectief als Dom. Vandaag zag ik een interessant vraag langs komen (op deze website, voor de nieuwsgierigen Submissive Journal Prompts ):

Waarom definiëer jij jezelf als sub? Probeer eens verder te kijken dan “ik houd ervan om te dienen” en kijk eens wat je bijvoorbeeld te bieden hebt.

 Dus vandaag heb ik besloten eens wat meer licht te schijnen op mijn onderdanige kant, ook omdat het me de afgelopen weken ook wel enigzins weer heeft bezig gehouden.

Nu definiëer ik me niet als sub (of switch, zie mijn vorige post die ik geschreven had op dit blog), als is het wel een onderdeel van mijn BDSM interesses. Dus daarom dat ik de vraag eerder herschrijf naar de titel van deze post: “Wat is voor mij nu zo plezierig aan overgave”.

Nu is overgeven voor mij vooral een opbouwende ‘craving’. Naar mate ik meer aan het Dommen ben, bouwt dat ook meer en meer op (vice versa gaat trouwens ook op!). Als ik me niet zo bezig houdt met BDSM, alsin practiserend dan, dan is die opbouw veel langzamer. Maar zo zijn er wel dingen die de craving opeens doen pieken, zoals iets wat ik tegenkom op Fetlife of de recentelijke avonturen van een vriend(in) van me in de BDSM wereld.

De craving is vooral genesteld in gewoon eens de controle laten vallen. Ik ben in mijn normale leven zeker iemand die veel het initiatief neemt (zeker als ik voel in de groep er niemand anders naar voren wilt stappen), ik ben iemand die vaak de ‘eindredactie’ op zich neemt in een project, en vaak geef ik dan ook richting aan een project. Ik ben een ambitieus iemand en daardoor wil ik dan ook goede en mooie resultaten boeken. Ik kan me totaal niet vinden in de ‘zesjes-mentaliteit’ en die heerst er toch wel heel erg binnen mij studie-omgeving (althans, in ieder geval vooral bij de Nederlandse studenten). Daardoor ben ik al snel diegene die dus naar voren stapt en de leiding neemt over een project. Maar er zijn zeker tijden dat ik gewoon NIET de leiding wil nemen, dat ik wens dat iemand anders dat doet. En dat maakt de overgave binnen een BDSM spel zo fijn, omdat ik dan eindelijk eens niet de leiding hoef te nemen, niet alles in de gaten moet houden en bij moet sturen. (Note: dit komt eigenlijk nooit echt in de weg voor de wil om te Dommen, en ik ben er eigenlijk nog steeds niet echt uit waarom niet…)

In mijn persoonlijkheid heerst ook dat ik graag mensen help. Soms is dat nog wel eens zo ‘erg’ dat ik mijn hulp ongevraagd geef, wat dan weer niet altijd de beste instelling is gezien sommige mensen gewoon niet op mijn hulp zitten te wachten. En deze mentaliteit heb ik best wel erg bij mensen waar ik het goed mee kan vinden, wie ik als mijn vriend beschouw of op een bepaalde manier bij erg na staat. In het subben kan ik en wil ik me dan ook helemaal overgeven aan die mentaliteit. Dat ik met overgave en plezier datgene doe wat mijn D van me verlangd, gezien ik weet dat ik diegene daar blij mee maakt (en dus als het ware ‘help’). Het is ook die mentaliteit die mij behoorlijk een pleaser-sub maakt en dat de gedachte om ongehoorzaam te zijn tot nu toe eigenlijk nog nooit mijn gedachten in sub-mood hebben gevonden.

Als laatste wil ik ook hier aan toevoegen dat ik een ‘sensatualist’ ben; iemand die van sensaties houdt. Het maakt niet uit welke sensaties het zijn; pijn, een geur, een streling of de rilling die ik krijg van liefdevolle woordjes die in mijn oor gefluisterd worden. I’m loving it all! Dit is ook iets wat mij als Dom veel bezig houdt, maar als ik sub kan ik er in het geheel in ‘baden’. Ik kan me er voor de volle 100% op richten, terwijl ik tijdens het Dommen dat niet altijd kan omdat ik ook van mezelf moet opletten op mijn subje. En ook dat genieten van wat er met me gebeurd, dat heeft weer een link bij het volledig los kunnen laten.

-Lumen1987